به نام خدا…
می‌گویند سخت‌ترین مرحله‌ی هر کار، شروع آن است. برای من سختی این آغاز، کشمکش میان ایده‌آل‌گرایی و میل به نوشتن بود. و برای عبور و رهایی از این سخت‌گیری، تنها می‌بایست اقدام می‌کردم.
و این آغازِ راه و تصمیمی است که امیدوارم با پشتکار و همت، ماحصلش همان باشد که باید.
و اما راه‌اندازی این وبلاگ را وامدار توصیه‌های مکرر آقا معلمی نازنین و دوست‌داشتنی هستم، که با او چگونه زندگی‌کردن به سبک و شیوه‌ی خودم را می‌آموزم.
به پیشنهاد ایشان مصمم شدم تا قسمت‌هایی از نوشته‌هایم را علنی کنم. تا در معرض عموم قرار دادن دست‌نوشته‌هایم موجب تعهد جدی‌تر و استمرار در نوشتن باشد. و بناست به بهانه‌ی تمرینِ نوشتن، از روزمرگی‌ها و تجربیاتم بگویم تا شناخت بهتری از خودم دست پیدا کنم. و دنیای پیرامونم را دقیق‌تر، عمیق‌تر و مفهومی‌تر درک کنم.
باشد که در این راه شاگرد شایسته‌ای باشم.
پی‌نوشت: از عزیزان حمید طهماسبی و علی کریمی، بابت مطالب مفید و آموزنده‌شان در رابطه با طراحی سایت متشکرم.
و از دوستِ خوبِ کوله‌گردم پوریا صفرپور بابت راهنمایی‌هایش ممنونم.