خوش‌آمدگویی به تغییر نگرش

پیش‌نوشت: بعد از انتشار «گذشته، تکه‌ای از زندگی» این نکات را یادداشت کردم و احساس می‌کنم می‌تواند تکمیل‌کنندۀ آن باشد.

***

این روزها بسیار می‌شنویم که در لحظه زندگی کن؛ اما تمام لحظاتِ اکنون از گذشته‌ عبور کرده‌ و به این نقطه رسیده‌اند. فرقی نمی‌کند لحظات پیشین ما چگونه سپری شده باشند مهم این است که اکنونِ ما در گرو چند ثانیۀ قبل است.

نمی‌توان منکر تأثیر تصمیم‌ها و انتخاب‌های گذشته بر ماهیتی که اکنون هستیم، شد.

با یادآوری بعضی از رفتارها و گفتارها در گذشته دچار پشیمانی شده و احساس می‌کنیم آنچنان که باید و شاید در آن موقعیت حاضر نبوده‌، واکنشی درخور انجام نداده‌ یا شتاب‌زده عملی از خود بروز داده‌ که بعد از فاصله‌گرفتن از آن موقعیت دچار پشیمانی گردیده‌‌ایم که چرا به‌دور از منطق و به‌صورت تکانشی رفتار کرده‌ایم.

گاهی هم در آن لحظه احساس می‌کنیم تصمیم درستی اتخاذ کرده‌ایم؛ اما به‌مرور و بعد از گذشت مدت‌زمانی فکر می‌کنیم شاید می‌توانستم گزینۀ بهتری انتخاب کنیم.

ممکن است در آینده که اطلاعات بیشتری به‌دست آوردیم و بر مسئله اشراف پیدا کردیم، دچار این احساس شویم که آنچنان که باید از فرصتی که فراهم بود، استفاده نکردیم.

 

 

آیا باید از تغییر نگرش در گذر زمان استقبال کرد؟

 

اگر در چنین شرایطی قرار گرفتیم -که کم هم نیست- آیا باید از این تغییر عقیده خوشحال باشیم یا نگران؟ آیا باید بابت تغییر نگرش خرسند باشیم یا خود را ملامت کنیم؟

ابتدا باید ببینیم این تغییر نگرش در جهت مثبت روی داده و نگاه‌مان به مسائل پخته‌تر و بالغانه‌تر از قبل شده یا باز هم تکانشی عمل کرده و حتی بیشتر از قبل دچار ندامت می‌گردیم؟

مسلماً اگر گسترۀ نگاه‌مان وسیع‌تر گردیده و می‌توانیم با دید بازتری به مسائل توجه داشته باید خرسند باشیم.

اگر بدانیم در طی زمانی که سپری شده است به جمع‌آوری داده برای تصمیم‌گیری بهتر پرداخته‌ایم و وقت‌مان را به توسعۀ‌فردی تخصیص داده‌ و درحال‌حاضر با تحلیل موضوعات و شرایط موجود و با نگاه منطقی به رد یا تأیید گزینه‌های پیش‌رو می‌پردازیم باید از این تغییر رضایت داشته باشیم حتی اگر باز هم در شرایطی دچار خطا شویم.

باید بدانیم که امروز از گذشته عبور کرده است و شاید تا ما آن تجربیات را از سر نمی‌گذراندیم به این لحظه نمی‌رسیدیم.

وقتی با تحلیل و منطق حتی به نقض عقاید گذشتۀ خویش می‌رسیم باید از بالندگی و دورشدن از سطحی فکر کردن استقبال کرد.

پذیرش گذشته با تمام متعلقاتش احساس رضایت درونی بیشتری در ما ایجاد می‌کند چراکه می‌دانیم در هر لحظه تمام توان‌مان را برای انتخاب گزینۀ صحیح به‌کار بسته‌ایم پس نباید دچار خودتخریبی و ندامت بشویم.

 

دیدگاهی بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *