هرچقدر هم که در دوران مدرسه از درس املاء نمره‌ی خوبی گرفته باشید، باز هم ممکن است با لغاتی مواجه شوید که در چگونه‌نوشتن آنها تردید داشته باشید.
یا حتی اگر املای صحیح آنها را هم بدانید، اگر به آداب نگارش اهمیت می‌دهید این احتمال وجود دارد که در جدا یا سرهم نوشتن کلمات، استفاده از فاصله یا نیم‌فاصله لحظه‌ای شک کرده باشید و برای اینکه در نوشتن از افکارتان عقب نمانده، سریع به اولین گزینه‌ای که به ذهن‌تان خطور کرده است اکتفا کرده باشید.
در دوران دبیرستان وقتی از سرفصلی شبیه به املای واژگان در کتاب زبان‌فارسی گلایه می‌کردیم، دبیر مربوطه می‌گفت:
«املاءنوشتن در این سن‌وسال زشت و دور از شأن نیست، غلط‌نوشتن واژگان در سال‌های آینده است که توی ذوق می‌زند.»
با تمام حساسیتم بر روی نحوه‌ی درست‌نوشتن کلمات و رعایت اصول نگارشی، بارها پیش آمده است که در انتخاب صحیح موردی لحظه‌ای مکث کرده باشم.
درحال حاضر فکر می‌کنم اگر خطای ما در حد همان استفاده از فاصله یا نیم‌فاصله یا علائم‌نگارشی باشد، بهتر است که فعلاً در نگارش کلمات به یک رویه‌ی ثابت پایبند باشیم.
پیشنهاد می‌شود که در سراسر محتوای تولیدی‌مان از یک اصلِ ثابت در نوشتن پیروی کنیم تا قواعد صحیح‌نویسی را از یک منبع معتبر بیاموزیم.
البته گاهی خودم در نگارش از این اصل تخطی کرده‌ام و بیشتر در سرهم‌نویسی و استفاده از فاصله یا نیم‌فاصله دو شیوه‌ی نوشتن را آزموده‌ام؛ اما الان فکر می‌کنم بهتر است به شیوه‌ای که احساس می‌کنم صحیح‌تر است پایبند باشم تا با یک تأیید محکم از یک مرجع موثق و قابل‌اطمینان آسوده‌خاطر گردم.
استفاده از یک رویه‌ی مشخص می‌تواند برای ما هویت ثابتی بسازد به‌نحوی که اگر کسی نوشته‌ای بدون امضاء از ما خواند با احتمال قوی بتواند حدس بزند که این نوشته متعلق به ما است.
برند شخصی هم می‌تواند با استفاده از یکدستی و ثبات رویه شکل بگیرد.
یکدستی و ثبات رویه حتی می‌تواند در لحظات بحرانی به کمک ما بیاید، مثلاً در مراجع قضایی می‌تواند راهگشا و چاره‌ساز باشد چراکه تاحدودی قابل اتکاء و استناد است.
#ویراستارباشی
باسلام
ازبيننده هاي طرفدار مطالب شما هستم،لطفا مقالات بيشتر به روز منتشر نماييد.
متشکرم
https://www.pasargadmetal.com
سلام
این نظر لطف شماست جناب تیموری عزیز.
اگه مطلب قابل عرضی داشته باشم، حتماً منتشر می‌کنم.
به‌هرحال از همراهی شما ممنونم.
سبز باشید و برقرار.