گریچن رابین در کتاب پروژۀ شادی نقل کرده است که: «همۀ پژوهشگران، از دورۀ معاصر گرفته تا فیلسوف‌های گذشته بر این باورند که ایجاد پیوندهای اجتماعی مستحکم، معنادارترین عامل ایجاد شادی است.»
آدمی همیشه میل به گرویدن به گروه‌های اجتماعی داشته است. چه در دوران کودکی که برای تشکیل روابط دوستانۀ ساده تلاش می‌کند و چه با قدم‌نهادن در سنین نوجوانی، جوانی یا میانسالی که برای پیوستن به گروه‌های اجتماعی مختلف تمایل نشان می‌دهد.
این میل با درجات متفاوت، فارغ از درون‌گرایی و برون‌گرایی، در افراد وجود دارد.
بعد از گروه‌های دوستانۀ عالم کودکی، اولین گامی که خودم شخصاً برای پیوستن به یک گروه اجتماعی برداشتم، در سنین نوجوانی مشترک ماهنامه‌ای شدم و ترجیح می‌دادم اوقات فراغتم را با آن سپری کنم و سعی در الگوبرداری از آن داشتم.
فکر می‌کنم متممی‌بودنم هم گامی است برای سیراب‌کردنِ عطشِ پیوستن به یک گروه اجتماعی برجسته و باکیفیت.
ما انسان‌ها مانند خیلی از جانداران دیگر، میل داریم که خودمان را به یک جامعۀ برجسته متصل کنیم. همین که خودمان را متعلق به یک گروه بدانیم احساس هویت می‌کنیم. هویت فردی ما در لوای یک هویت اجتماعی رنگ می‌گیرد و شاخص‌تر می‌شود.
تلاش می‌کنیم هویت فردی خود را به یک هویت بزرگتر گره بزنیم و از آن وام بگیریم. دل‌مان می‌خواهد به یک ارزش والا احساس تعلق خاطر داشته باشیم. شاید با این تلاش در پی آن هستیم که فعالیت‌هایمان را همسو و در راستای تحقق آن ارزش قرار دهیم و از آرمان‌های آن گروه یا جامعه هم دفاع کنیم حتی اگر تعدادی از ارزش‌ها و باورهای پیشین خود را هم به پای آن قربانی کنیم.
همچنین شما به یک شبکۀ روابط نیاز دارید که در شما حس هویت و عزت‌نفس ایجاد کند و بتوانید براساس آن حمایت کنید و حمایت دریافت کنید.
ما به‌دنبال یک وحدت و یکرنگی هستیم که احساس «بامعنابودن» و «مهم‌بودن» را در وجود ما تقویت کند.
بعد از ملحق‌شدن به یک گروه تمام سعی‌مان را به‌کار می‌گیریم تا از استانداردها و چارچوب‌های آن گروه در زندگی خود استفاده کنیم.
پیوستن به یک گروه بزرگتر شاید تداعی‌گر قطره‌ای باشد که برای «دیده‌شدن» سعی در راه‌یافتن به دریا دارد.
با تمام وفاداری و پشتیبانی از یک گروه، ممکن است با گذر زمان دچار تغییرات فکری و عقیدتی شویم و با گروهی که در آن عضو هستیم دچار تعارض گردیم و ترجیح بدهیم از آن جمع فاصله بگیریم.
شاید زمانی را بدون تعلق‌داشتن به یک گروه سپری کنیم؛ اما پس از مدتی این میل دوباره در وجود ما سر بر می‌آورد و به گروهی دیگر می‌پیوندیم.